Jólasaga

Hún Sigrún gamla hafði einu sinni verið lítil og sæt og allir vildu knúsa hana undir sænginni sinni en núna var hún grámygluð tuðandi kelling með moggablogg.

Þennan dag vaknaði Sigrún öskuíll eins og venjulega og ákvað að vera sérstaklega pirrandi í dag. Hún byrjaði daginn á því að skrifa harðorða lesendagrein í fréttablaðið um pólverjana sem væru vaðandi upp og niður Laugaveginn og óneitanlega svertu ímynd bæjarlífsins. Hún væri bara varnarlaus sjötug kona sem hefði ekki undan að berja frá sér helvítis útlendingahundana sem væru alltaf að reyna að hópnauðga henni þegar hún fór í bakaríið.

Að því loknu skráði hún sig á einkamál.is undir notendanafninu Stóri Friðrik og hófst handa að senda fráskildum konum sem voru þar í leit að ástinni í lífi sínu svæsin skilaboð og heimtaði að fá að setja í þær núna strax, helst fyrir hádegi.

Eftir góðan klukkutíma af dónaskap fékk sér hún tesopa og íhugaði næsta myrkraverk. Sigrún stundaði það oft í hvassviðri að fá sér göngutúr, nærbuxnalaus í of stuttu pilsi. Í dag var bongóblíða þannig að það var ekki viðeigandi. Hún lét ekki deigan síga heldur hringdi á lögregluna og sagði Gunnar póstburðamann vera að áreita börn þarna í hverfinu. Hún faxaði löggunni mynd af honum sem hún hafði dundað sér við í frítíma sínu að photoshoppa aftan á kýr eina sem var bröndótt og hét Huppa.
Gunnar átti sér einskis ílls von þegar hann var hirtur af Einari aðstoðarvarðstjóra á Grettisgötunni. Hólmfríður á Grettisgötu 16 fékk ekki reikningana sína þann daginn.

Nú var Þjóðarsálin í útvarpinu og Sigrún hringdi eins og alltaf og hélt langa tölu um dónaskap í hundaeigendum sem leyfðu skepnunum sínum að kúka á gangstéttir miðbæjarins. Einnig hafði hún orð á að borgastjóri væri fyllibytta sem flengdi smástelpur í kjallaranum heima hjá sér og borgaði þeim í fölsuðum skilríkjum svo þær komist inn á skemmtistaði undir aldri til að verða svívirtar af Bmw eigendum með strípur.
Sælubros kom á varir Sigrúnar þegar hún slakaði á í heita pottinum í vesturbærjarlauginni í alltofþröngum gegnsæjum sundbol. Eftir slökunina ruglaðist hún viljandi á karla og kvennaklefunum því hún vissi að 4.RE væri í skólasundi núna og vildi hræða blessuðu drengina.

Þegar heim var komið fór hún á moggabloggið sitt og ritaði eftirfarandi færslu:

Mér blöskra ungafólkið í dag og hvernig samfélagið er orðið. Nú er ég kona á besta aldri og aldrei hef ég orðið eins vör við það hvað kærleikurinn er fjarlægur hjarta fólksins. Enginn er tilbúinn að aðstoða lítilmagnan og vinna saman að góðu kristnu kærleikssamfélagi. Mannvonskan er algjör og enginn virðing er sýnd nokkrum sköpuðum hlut. Er þetta samfélagið sem við viljum ala börnin okkar í. Guð mun dæma á hinsta degi, munið það og elskið hvort annað.

Sigrún Hjálmarsdóttir húsmóðir

Svo hringdi hún í hann Gústaf heimspekinema sem var svolítið tregur og átti bágt fjárhagslega séð og neyddi hann til að sleikja á sér tærnar fyrir lágmarkstaxta helvítis merin!